شوره سر تظاهری شایع در سنین نوجوانی و جوانی است که موقع شانه کردن موهای سر، دانه های ریز سفید رنگ روی شانه شخص می ریزد و چنانچه به کف سر و موهای سر نگاه شود این ذرات سفید رنگ دیده می شود. نقاط دیگری از بدن ، به غیر از سر با شیوع کمتری می توانند مبتلا به شوره شوند . مانند گوشها، صورت ، خصوصاً ناحیه ابروها و کناره بینی ، ناحیه جناغ سینه و ... .
از نظر پزشکی شوره بیماری نیست . بلکه یک حالت خاص از پوست است که در حین بلوغ به علت ترشحات هورمون های طبیعی جنسی در افرادی که استعداد خانوادگی دارند دیده می شود . بیشترین شیوع شوره در افراد سبزه و با چشمان قهوه ای است . شوره درمان قطعی ندارد ولی با درمانهای طبی موقتاً بهبود می یابد و مانند سایرپدیده های نوجوانی مانند جوش غرور جوانی پس از چند سال خود به خود بهبود می یابد .
شوره باعث ریزش مو و یا طاسی نخواهد شد . مگر در مواردی که به علت خارش مستمر در سر ، میکروب های فرصت طلب در این زمینه مناسب رشد کرده و باعث عفونی شدن پوست سر شوند .
در این صورت در اثر طولانی شدن عفونت و عدم درمان ، امکان از بین رفتن فولیکول ( قسمت انتهایی مو که سبب رشد آن می شود ) مو و طاسی سر وجود دارد .
شوره سر خود به خود حالات تشدید و تخفیف دارد ، معمولاً در هوای سرد به دلیل پایین بودن رطوبت محیط زندگی و کاهش نور خورشید ، شوره سر شدت می یابد .
از آنجا که مبتلایان به شوره بیشتر جوانان هستند با مشاهده شوره دچار اضطراب می شوند . لذا پزشکان به آنها اطمینان می دهند شوره سر یک پدیده موقتی بوده و در عرض یک یا دو سال خود به خود محو می شود و نگرانی از بابت ریزش مو و کاهش حجم مو نداشته باشند . موارد خفیف شوره سر را می توان تحت کنترل در آورد . شامپوهای مختلف حاوی ماده سِلِنیُم سولفاید ، زینک ( روی ) ، اسید سالی سیلیک و گوگرد موقتاً باعث بهبود می شوند . هر چند مصرف مداوم این گونه شامپوهای طبی توصیه نمی شود .
هنگامی که علاوه بر شوره ، خارش شدید سر هم وجود داشته باشد نیاز به درمان تکمیلی توسط پزشک می باشد تا علاوه بر تجویز شامپوهای مناسب طبی از داروهای موضعی خوراکی هم استفاده شود.
نظرات شما عزیزان: